شناسایی و تحلیل بدایع نگار گری در عهد تیموری

نگارگری یکی از درخشان ترین هنرهای ایران محسوب می شود و دوره های متعددی را به خود دیده است؛ بنابراین نگاره ها به منزله ی اسنادی تصویری هستند که ویژگی های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و هنری ادوار مختلف را نمایان می سازند . تیمور به رغم خرابی ها و ویرانی ها، درصدد تجدید حیات فرهنگی در ماورا النهر و شرق ایران برآمد و شاهزادگان هنرپرور تیموری نیز از حیات هنری و فرهنگی در ایران عمیقاً حمایت کردند، دوره ی تیموری در هنر نگارگری ایران یکی از مقاطع مهم و درخور توجه می باشد. در این مجال سعی بر بررسی و شناسایی علل بروز بدایع در این دوره می باشد، گرایشات هنرپروران و زمینه های مختلف و تأثیرگذار بر نگارگری دوره ی تیموری، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است و با در دست داشتن جامعه نمونه (از نگاره های موجود) به تفکیک مضمونی آنان پرداخته شده و همچنین با توجه به میزان فراوانی مضمونی در نگاره ها نسبت به شرایط دوران به شناسایی و تحلیل آنها پرداخته شده است در این پژوهش با گزینش تعدادی از مجموع نگاره های بدست آمده با رویکرد توصیفی– تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته اند و در نهایت می توان دریافت که ایجاد فضای مناسب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و حمایت هنری توسط هنرپروران تیموری از صاحبان هنر و ادب سبب رشد و بالندگی در این دوران شده است و بازتاب آن موجب تحولات هنری، تنوع مضمونی در نگاره ها و گوناگونی سبک ها در این دوره است و هنرمندان به عنوان شخصیت های هنری در این دوره مطرح می شوند و همچنین نگارگری دوره ی تیموری پشتوانه ای غنی برای دوره های بعدی می باشد.